Πριν από περίπου 2 χρόνια, έπεσα πάνω σε ένα βίντεο στο YouTube, σχετικά με την Anna Breytenbach και μια μαύρη λεοπάρδαλη με το όνομα Spirit.Anna Breytenbach και μια μαύρη λεοπάρδαλη με το όνομα Spirit. Το βίντεο ήταν η αληθινή ιστορία μιας Νοτιοαφρικανής Animal Communicator, που μπορούσε να μιλά με τα ζώα και έλυσε το πρόβλημα ενός καταφυγίου άγριας ζωής (Jukani) στη Νότιο Αφρική.( https://www.youtube.com/watch?v=gvwHHMEDdT0) .
Η ιστορία μου θύμισε ένα ντοκυμαντέρ που είχα δει πριν από χρόνια στο Παρίσι, παρακολουθώντας το ARTE channel, για μια γυναίκα στην California που μιλούσε με τα ζώα. Εντυπωσιάστηκα με όσα είδα, και έταξα στον εαυτό μου να γίνω κι εγώ animal communicator.
Για κάποιον που αγαπά τα ζώα, όπως εγώ, η επικοινωνία μαζί τους ήταν η επιτομή των ονείρων μου. Κάτι που ίσως έκανα παλιά, ως παιδί, και είχα ξεχάσει. Δεν τολμούσα να πω σε κανέναν τις σκέψεις μου, από φόβο ότι θα με πουν τρελλή ή αφελή, έψαχνα όμως για σχετικά μαθήματα ή σεμινάρια.
Το 2014 ταξίδεψα στην Ολλανδία για να παρακολουθήσω ένα διήμερο σεμινάριο από την Helen Da Vita ( http://www.helendavita.com/) , Βρετανίδα μέντιουμ και animal Communicator. Εκείνο το διήμερο έφερε μια γαλήνη στο πολυάσχολο μυαλό μου, και έμαθα να παίρνω χρόνο για να αναπνεύσω, να ηρεμήσω και να ακούσω….
Όμως είναι το Animal Communication (η επικοινωνία με ζώα) επιστημονική φαντασία ή πραγματικότητα? Είναι πράγματι δυνατόν? Ας στραφούμε στη φυσική για μια απάντηση.
Κβαντική φυσική:
Ο Edgar Dean “Ed” Mitchell, αεροναυπηγός και αστροναύτης, υποστηρίζει :” Η φυσική αναπτύχθηκε ως μια υλική επιστήμη, που κοιτάει την ύλη, τις αλληλεπιδράσεις της ύλης, χωρίς να έχει να κάνει τίποτα με το μυαλό και τη συνείδηση, μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα, όταν ο Max Planck, ο Einstein και άλλοι επιστήμονες ανακάλυψαν την κβαντομηχανική, η οποία αναιρεί την Καρτεσιανή δυαδικότητα ότι το σώμα και το μυαλό δεν αλληλεπιδρούν. Όμως δυστυχώς, ζήσαμε ως τον 21ο αιώνα με την ακαδημαϊκή φυσική να κρέμεται από αυτή την δυαδικότητα.”
Ο Buckminster Fuller έγραψε:’ Αν θες να καταλάβεις την ανθρώπινη υπόσταση, πρέπει πρώτα να καταλάβεις το σύμπαν”. Ο Mitchell συνεχίζει: “ Ζούμε σε ένα σύμπαν που αυτό-οργανώνεται, έξυπνο, δημιουργικό, με δοκιμή και λάθος, που μαθαίνει, που συμμετέχει, που αλληλεπιδρά, που εξελίσσεται, ένα κβαντικό σύστημα. Είμαστε μέρος του, δεν μπορούμε να διαχωριστούμε από αυτό, και αλληλοσυνδεόμαστε με όλο το σύμπαν. Και αυτό γιατί είμαστε φτιαγμένοι από ύλη, και όλη η ύλη προέρχεται από την ενεργειακή πηγή που ονομάζουμε ενεργειακό πεδίο του σημείου μηδέν.”
Η Anna Breytenbach ρωτά: “τι είναι ο κόσμος όπου ζούμε;” “Σε επίπεδο οικοδομικού υλικού, είμαστε όλοι φτιαγμένοι από το ίδιο: ενέργεια. Σε κβαντικό επίπεδο, κάθε σκέψη έχει μια ηλεκτρομαγνητική εκπομπή, κάθε συναίσθημα είναι ενέργεια». «Γιατί να μην μπορούμε να συνδεθούμε και να επικοινωνήσουμε με κάθε μορφή ζωής? Είμαστε κυριολεκτικά από την ίδια ενέργεια».
“Οι άνθρωποι, με το μυαλό μας, τείνουμε να σκεφτόμαστε πολύ και κάθε σκέψη ή συναίσθημα έχει μια ηλεκτρομαγνητική συνέπεια στον εγκέφαλό μας. Δημιουργούνται συνάψεις, ο εγκέφαλος εκπέμπει κύματα, και αυτά έχουν μια συχνότητα που μπορεί να γίνει αντιληπτή από κάθε άλλη συμπαντική μορφή που συντονίζεται μαζί της. Όπως μια κεραία τηλεφωνίας ή ραδιοφώνου που συνεχώς εκπέμπει κύματα. Έτσι, κι εμείς, οι άνθρωποι, εκπέμπουμε ενεργειακά στο επίπεδο του εγκεφάλου.”
“Όμως το να συνδεθούμε με οποιοδήποτε άλλο ον θελήσουμε, δεν είναι μόνο θέμα του μυαλού, αλλά και θέμα της καρδιάς – της συναισθηματικής μας σοφίας: το αίσθημα αγάπης άνευ όρων και η σύνδεση μέσω ενός τόπου συνάφειας και αναγνώρισης».
Η Amelia Kinkaid, animal communicator στην California, ρωτά: ” Έχουν τα ζώα ηλεκτρομαγνητική ενέργεια? Ναι, έχουν. Μπορεί αυτή η ηλεκτρομαγνητική ενέργεια να θεωρηθεί ως η σκέψη των ζώων? Ναι, μπορεί».
“Η ψυχική επικοινωνία μπορεί να επαναπροσδιοριστεί μέσα από τις πιο πρόσφατες και πιο συναρπαστικές θεωρίες που γεφυρώνουν το χάσμα ανάμεσα στην κβαντομηχανική και τη θεωρία της σχετικότητας, αλλά και το χάσμα ανάμεσα στους ανθρώπους και στα ζώα. Η κβαντική ολογραφία και το ενεργειακό πεδίο του σημείου μηδέν υποδηλώνουν ότι όλα τα έμβια όντα έχουν την ικανότητα να επικοινωνούν φυσικά, μέσα από τους νόμους της φύσης “
Penelope Smith
Η ιστορία του animal communication
Αν και αυτή η ικανότητα μπορεί επιτευχθεί από καθε άνθρωπο, ή επιτεύχθηκε στην παιδική του ηλικία και ξεχάστηκε όσο προχωρούσε η κοινωνικοποίηση, δεν ξέρουν όλοι πώς να επικοινωνούν με τα ζώα και χρειαζόμαστε σεμινάρια ή εργαστήρια για να ξαναμάθουμε αυτή τη φυσική ικανότητα..
Αναμφίβολα, η μητέρα του Animal communication είναι η Penelope Smith. Βοήθησε πολύ κάθε βήμα μου στην διαδρομή του animal communication . Πληροφορίες υπάρχουν στην ιστοσελίδα της: ANIMAL TALK.NET.
Με δικά της λόγια( από το site):
“Επικοινωνώντας με τα ζώα τηλεπαθητικά σε όλη της τη ζωή, η Penelope Smith ανακάλυψε το 1971 ότι τα ζώα μπορούσαν να ανακουφιστούν από συναισθηματικά τραύματα και άλλα προβλήματα μέσα από τις ίδιες συμβουλευτικές τεχνικές που βοηθούνται και οι άνθρωποι. Η εκπαίδευση και η εμπειρία που βοήθησαν στην επιτυχία της είναι: το εκπαιδευτικό της υπόβαθρο, με πτυχία bachelors και master’s στις κοινωνικές επιστήμες. χρόνια εκπαίδευσης και εμπειρίας στην ανθρώπινη συμβουλευτική, και σε ολιστικές μεθόδους εξισορρόπησης σωματικής ενέργειας . έρευνα στην διατροφή των ζώων, στην ανατομία, στη συμπεριφορά και στη φροντίδα τους. καθώς και η εμπειρία από πρώτο χέρι, από τα χιλιάδες ζώα με τα οποία έχει έρθει σε επαφή.
Για πάνω από τριάντα χρόνια, η Penelope ήταν η πρωτοπόρος ιδρύτρια του πεδίου που η ίδια ονόμασε τηλεπαθητική επικοινωνία μεταξύ των ειδών. Συγγραφέας των δημοφιλών βιβλίων, κλασσικών στον τομέα αυτό, Animal Talk, When Animals Speak, Animals in Spirit, με πολλές ηχογραφήσεις, και εκδότης του περιοδικού Species Link, η Penelope βοήθησε να αναπτυχθεί η κοινότητα των animal communicators σε όλο τον κόσμο για δεκαετίες. “
“Το όραμα της Penelope και η δουλειά της παρουσιάστηκαν σε εφημερίδες και άρθρα περιοδικών, σε πολυάριθμα βιβλία, καθώς και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης στις ΗΠΑ και αλλού. Ανέπτυξε τηλεπαθητικές τεχνικές που συμπληρώνουν την επιστημονική γνώση και τις παραδοσιακές μεθόδους. Οι μέθοδοί της βοηθούν την ικανότητα των ανθρώπων να καταλάβουν και να επικοινωνήσουν με τα ζώα σε πολλά επίπεδα: φυσικό, νοητικό, συναισθηματικό και πνευματικό. Ως παγκόσμια δασκάλα βασικών και προχωρημένων τεχνικών τηλεπαθητικής επικοινωνίας μεταξύ των ειδών, βοήθησε να ξεκινήσουν την καρριέρα τους πολλοί επαγγελματίες animal communicators. Η Penelope αισθάνεται ότι η ιερή σύνδεση που δημιουργούμε μέσω της τηλεπαθητικής επικοινωνίας με άλλα είδη είναι ουσιώδης για την ανθρώπινη ολοκλήρωση. Πιστεύει ότι όλοι έχουν γεννηθεί με την δύναμη να επικοινωνούν με άλλα είδη, και ότι παρόλο που έχει χαθεί από καιρό για τους περισσότερους, μπορεί να ανακτηθεί προς όφελος όλων των όντων στη γη.”
Σε όλο τον κόσμο, ένας όλο και αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων άρχισαν και πάλι να επικοινωνούν με άλλα όντα, από τη δεκαετία του 70 και εξής, καθώς το κίνημα New Αge βοήθησε να ανοίξουν τα μυαλά και οι καρδιές των ανθρώπων.
Από αυτή την πλευρά του Ατλαντικού, η πιο γνωστή Communicator είναι η Anna Breytenbach, η δεύτερη δασκάλα μου.
Anna Breytenbach
Σύμφωνα με την ιστοσελίδα της (http://www.animalspirit.org/) “Η Anna Breytenbach είναι επαγγελματίας animal communicator, εγκατεστημένη στη Νότιο Αφρική. Έχει λάβει ανώτερου επιπέδου εκπαίδευση στο αντικείμενο, στο Assisi International Animal Institute, California, USA. Το εξασκεί επί 14 χρόνια στην Νότιο Αφρική, Ευρώπη και ΗΠΑ με κατοικίδια και άγρια ζώα.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Cape Town, έχει πτυχίο στην ψυχολογία, οικονομικά και Marketing από το University of Cape Town. Κατά τη διάρκεια της διεθνούς καρριέρας της που την οδήγησε στην Αυστραλία και μετέπειτα στο Silicon Valley και στο Seattle των ΗΠΑ, κατάφερε να ζήσει το πάθος της για την άγρια ζωή και την προστασία της μέσω του εθελοντισμού σε διάφορα κέντρα επανένταξης άγριας πανίδας και εκπαιδευτικά ιδρύματα.
Μεταξύ άλλων ήταν χειριστής γατόπαρδων (cheetah), υπηρέτησε σε επιτροπές για την προστασία του λύκου, της χιονολεοπάρδαλης, του γατόπαρδου και του λιονταριού των βουνών, εργάσθηκε εθελοντικά σε καταφύγια άγριας πανίδας και αλόγων, και συμμετείχε σε αποστολές εντοπισμού άγριων λύκων στα Βραχώδη όρη. Εκπαιδεύτηκε στο Wilderness Awareness School (USA), και η ίδια διδάσκει παιδιά και ενήλικες με σκοπό την ευαισθητοποίηση για την φύση, βασισμένη στους τρόπους των γηγενών της Αμερικής και των Βουσμάνων.”
Γιατί δεν μπορούμε όλοι να επικοινωνήσουμε?
Το μεγαλύτερο εμπόδιο στο Animal Communication είναι το εκπαιδευτικό σύστημα και η κοινωνικοποίηση. Τα περισσότερα παιδιά έχουν την ικανότητα να επικοινωνούν με τα ζώα, αλλά οι γονείς και η κοινωνία γελάνε μαζί τους όταν αποκαλύπτουν αυτή την ικανότητα.
Μας έχουν επίσης εμποτίσει με την πίστη ότι είμαστε ανώτερα όντα και ότι τα ζώα δεν σκέφτονται, ούτε έχουν ψυχή. Στη σύγχρονη κοινωνία οι άνθρωποι εκπαιδεύονται μόνο για να δουλεύουν, και αμφισβητούν κάθε άλλη ικανότητα μη αποδεκτή από την πλειοψηφία. Η σκέψη «δεν μπορώ» είναι κοινός τόπος σε θρησκείες και παραδόσεις σε όλο τον κόσμο, εμποδίζοντάς μας να δοκιμάσουμε ο,τιδήποτε δεν είναι γνωστό και αποδεκτό.
Άλλο ένα εμπόδιο στην επικοινωνία με τα ζώα είναι η προκατάληψη και η φαντασία μας. Οι άνθρωποι βλέπουνε τον κόσμο μέσα από ένα «χωνί» και δεν είναι σε θέση να δούνε τη «μεγάλη εικόνα». Το να μιλήσεις με τα ζώα μπορεί να είναι αναζωογονητικό και βοηθητικό, δίνοντας νέα προοπτική σε κάθε κατάσταση. Όταν η επικοινωνία σού δίνει μια πληροφορία αντίθετη με τις δικές σου προκαταλήψεις, τότε συνειδητοποιείς ότι πράγματι συμβαίνει.
Στην περίπτωσή μου, η πρώτη μου εμπειρία με άγρια ζώα ήρθε κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού για windsurfing στην Αίγυπτο, όπου κατά σύμπτωση, μερικά άγρια δελφίνια πλησίασαν να παίξουν μαζί μας, κοντά στην ακτή. Σε δευτερόλεπτα, χωρίς λόγια, κατάλαβα τι ήθελαν, πώς έπρεπε να φερθώ και το παιχνίδι συνεχίστηκε για σχεδόν μια ώρα, χωρίς κανείς μας να αισθανθεί απειλή ή να παρεξηγήσει τις προθέσεις του άλλου. Τέλεια αρμονία.
Με τα κατοικίδια ζώα, διδάχθηκα να εμπιστεύομαι το ένστικτό μου από τον C. (ένα αξιαγάπητο Cane Corso) μετά το μάθημά μου με την Helen Da Vita.
Εργαζόμουν ως ασφαλίστρια τότε, κοντά σε ένα γκαράζ, στα νότια προάστια της Αθήνας. Στο δρόμο για τη δουλειά, συναντούσα ένα τεράστιο Cane Corso που το λέγανε C.; το μέγεθός του και η εμφάνισή του με φόβιζαν, ακόμα και αφού ο ιδιοκτήτης του μου το είχε συστήσει. Ο σκύλος έδειχνε αδιάφορος και υπναλέος. Μια μέρα, περνώντας, αποφάσισα να του στείλω τηλεπαθητικά αγάπη και το μήνυμα «θέλω να γίνουμε φίλοι». «Αλήθεια», άκουσα. Εκείνη τη στιγμή σηκώθηκε, και άρχισε να γαυγίζει ασταμάτητα, ζητώντας μου να γυρίσω κοντά του. Η φιλία μας έφτασε στο σημείο να με περιμένει κάθε μέρα να του φέρω μια κόκκινη μπάλα (το αγαπημένο του χρώμα) να παίξουμε.
Tο μέλλον του animal communication
Υπάρχουν εκατοντάδες Animal/interspecies Communicators σε όλο τον κόσμο, που χρησιμοποιούν τηλεπάθεια για να επικοινωνούν με τα αδέρφια μας τα ζώα.. Σεμινάρια πραγματοποιούνται στις ΗΠΑ, στον Καναδά, στη Μεγάλη Βρετανία, στην Αυστραλία, στη Νότιο Αφρική, στη Γερμανία, στην Ιταλία, στην Ελβετία, κ.α.
Η Ελλάδα είναι ακόμα πίσω, αλλά ελπίζω να αλλάξω τα δεδομένα καλώντας δασκάλους από το εξωτερικό να δώσουν σεμινάρια και εργαστήρια για το ελληνικό κοινό. Δημιούργησα τη σελίδα στο Facebook: “Animal/Interspecies Communication Greece” όπου μπορεί ο καθένας να συμμετάσχει και να ενημερωθεί. Θα αναρτηθούν νέα όταν έχουμε αρκετούς ενδιαφερόμενους να συμμετάσχουν σε ένα σεμινάριο. Στο Group μπορεί επίσης ο καθένας να θέσει ερωτήματα και να προτείνει δραστηριότητες.
Το Animal Communication δεν είναι μια νέα ικανότητα ή μια νέα μόδα. Είναι μια γέφυρα για τους ανθρώπους, ώστε να καταλάβουν καλύτερα τον κόσμο και γιατί είμαστε εδώ, σε αυτόν τον πλανήτη.